تحلیل شبکه خدمات و فوریت های پزشکی با استفاده از gis (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

پایایی توسعه در یک جامعه به معنی تأمین حد مطلوبی از خدمات شهری، رفاه اجتماعی و محیطی سالم و کارا می باشد. دانش جغرافیای شهری با تأکید بر داده های جغرافیایی (مکانی _ فضایی) می تواند با تبیین اصول و مفاهیم خود با استفاده از داده های مکانی، اثرات نامتعادل شهری را تا حد زیادی تقلیل دهد و مدیران شهری می توانند با استفاده از این داده ها، اصول مدیریتی لازم جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر حوادث را به اجرا درآورند. ایجاد سیستم خدمات فوریت های پزشکی در شبک? شهری به منظور برآوردن نیاز، رفاه و آسایش شهرنشینان امری ضروری می باشد. از آن جایی که در ایران، رشد شتابان شهرنشینی به گونه ای بوده است که متناسب با تغییر و تحولات در شهر، تجهیز فضاها، مکان یابی و پراکنش مناسبی از تأسیسات و خدمات شهری صورت نگرفته است؛ در این میان، عمده ترین اثر رشد سریع شهرها، به هم ریختگی نظام توزیع و پراکنش خدمات و نارسایی سیستم خدمات رسانی است. روش تحقیق در این مطالعه با رویکرد سیستماتیک بر اساس روش های علمی به ویژه تحلیل شبکه استوار می باشد. در جهت تحلیل نهایی در این تحقیق از روشهای تحقیق توصیفی، تحلیلی و میدانی استفاده شده و بخش عمده ای از اطلاعات مورد نظر از روش میدانی به دست آمده است. نوع پژوهش در این تحقیق، کاربردی است. روش نمونه برداری به صورت نمونه برداری احتمالی طبقه بندی شده می باشد، در این روش افراد جامعه با توجه به صفات درون گروهی خود به طبقات مختلفی تقسیم می شوند و افراد نمونه به تناسب از بین تمام طبقات انتخاب می گردند. جامع? آماری در این تحقیق، اورژانس 115 شهر اصفهان می باشد. که با مراجعه به آن و دریافت فرم های مأموریت سال 1385 پایگاه های 12 گان? اورژانس شهر اصفهان، اطلاعات مورد نیاز گردآوری شده است. در این میان، تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوچران محاسبه شده است، که با محاسب? آن، تعداد 300 n= نمونه به صورت نمونه برداری احتمالی منظم استخراج و سپس این اطلاعات با استفاده از نرم افزار های مربوط به spss، gis (سیستم اطلاعات جغرافیایی) از جملهarc map وarcview ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. پژوهش حاضر می کوشد که ضمن ارزیابی وضعیت فعلی نظام خدمات اورژانس شهر اصفهان، عملکرد این سیستم را نیز در سطح شهر اصفهان از جنبه های جغرافیایی مورد سنجش قرار دهد و برای خدمات رسانی اورژانس شهر اصفهان با توجه به جنبه های جغرافیایی( مکانی- فضایی) و عملکردی ، الگوی بهینه ای را ارایه دهد. نتایج پژوهش، نشان دهند? این مطلب است که با توجه به رشد و توسع? کالبدی شهر اصفهان و تراکم جمعیتی بالا به خصوص در مناطق هشت، پنج و شش، و قدیمی بودن بافت مرکزی شهر و رشد ارگانیک مناطق یک و سه، مسایل و مشکلات فراوانی را برای این شهر از نظر خدمات دهی سیستم اورژانس و عدم پراکنش مناسب آن به وجود آورده است. پس به منظور فراهم آوردن این خدمات برای عموم شهروندان، توزیع مکانی مناسب در سطح شهر ضرورت دارد. بدین سبب این تحقیق می تواند راهبردهای مطلوبی را جهت توزیع فضایی و پراکندگی مناسب شبک? فوریت های پزشکی در شهر اصفهان فراهم آورد. به طور کلی پس از بررسی وضعیت پایگاه های شهری اصفهان، با توجه به جمعیت و مساحت مناطق شهری تعداد 16 پایگاه شهری جدید برای سال 1385 جهت سرویس دهی به جمعیت موجود پیشنهاد گردید و مکان آنها بر روی نقشه تعیین شده است و در نهایت، برای افق 10 ساله، یعنی سال 1395 از طریق فرمول استخراجی در این پژوهش به ارای? راهکار هایی جهت مکان یابی خدمات اورژانس پرداخته شده است. واژگان کلیدی: تحلیل شبکه، اورژانس، سامانه اطلاعات جغرافیایی(g.i.s) ، خدمات درمانی، مدیریت بحران شهر.